ΑΝΕΜΕΛΑ ΧΡΟΝΙΑ

 Ανέμελα χρόνια

Μια φορά κι έναν καιρό, στον κόσμο τον αληθινό, ζούσε ένα κοριτσάκι μικρό και πολύ γλυκό. Οι γονείς του το λάτρευαν και το φώναζαν πριγκιπισσούλα τους. Η πριγκιπισσούλα μας ήταν μόλις 5 χρονών. Η αγαπημένη εποχή του κοριτσιού ήταν το καλοκαιράκι. Ήταν το πρώτο  καλοκαίρι που  η μαμάκα του το έστελνε κολυμβητήριο. Και μαζί με τα άλλα παιδάκια μάθαιναν κολύμπι. Η δικιά μας ήξερε ήδη να κολυμπάει αφού της είχε δείξει ήδη ο μπαμπάς της πως και κορόοιδευε τα άλλα παιδάκια που φορούσαν μπρατσάκια.

-Φοράτε μπρατσάκια δεν ξέρετε να κολυμπάτε χαχαχα

Έ βρισκε και υποστηρικτές. Τα αγοράκια τα μεγαλύτερα γελούσαν κι αυτά και ήθελαν να της κάνουν παρέα.

-Η μαμάμου είναι γοργόνα , πηγαίνετε να δείτε έχει κόκκινες φλέβες στα πόδια έλεγε στα άλλα παιδάκια και την πίστευαν όλα………στην πραγματικότητα η μαμάκα της είχε κόκκινες φλέβες στα πόδια από τις πολλές δουλειές καθάριζε κάθε μέρα όλο το σπίτι , μαγείρευε και πρόσεχε και το 5χρονο μονάκριβο κοριτσάκι της.

-Γι αυτό ξέρω να κολυμπάω τόσο καλά κι εγώ γιατί η μαμά μου είναι γοργόνα, έλεγε και ξανάλεγε όλα τα παιδάκια το είχαν πιστέψει κι όλα πλησίαζαν τη μαμά του για να δουν τις κόκκινες φλέβες της και να σιγουρευτούν

Μετά το μπάνιο παίζανε μήλα και πάντα νικούσε η πριγκιπισσούλα μας. Ήταν τόσο μικρή , λεπτή κι αδύνατη που κανείς δεν μπορούσε να την πετύχει με την  μπάλα.

Με άλλα λόγια ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλων στο κολυμβητήριο που πήγαινε!

Ημαμάκα της κάθε φορά που πήγαινε κολυμβητήριο πήγαινε κι αυτή μαζί, κάθε φορά που τελείωνε το μάθημα,  καθόταν από πίσω της την σκέπαζε με μια τεράστια λευκή πετσέτα από μπροστά και της άλλαζε το μαγιώ,  για να μην κρυωλογήσει.

Μια φορά έτυχε να μην πάει η μαμάκα της και θα την έπαιρνε ο μπαμπάκας της με το αυτοκίνητο. Είχε τελειώσει το μάθημα κολύμβησης και τα παιδάκια ετοιμάζονταν να φύγουν. 

Η πριγκιπισσούλα μας πήγε να αλλάξει μαγιώ όπως την άλλαζε η μαμάκα της , αλλά μόνη της αυτή τη φορά. Πήρε τη μεγάλη πετσέτα την άσπρη και την έβαλε γύρω γύρω της. Προσπαθούσε ταυτόχρονα να βγάλει το μαγιώ της, αλλά μόλις το έβγαλε η πετσέτα έπεσε κάτω.

Τα άλλα τα παιδάκια άρχισαν να την κοροοιδεύουν. Βρήκαν ευκαιρία για να πάρουν εκδίκηση. Της το χρωστούσαν. Το κοριτσάκι άρχισε να τρέχει  γυμνό και να τρέχει σε όλη την παραλία. Μέχρι που βρέθηκε σε μια μοναχική παραλία, τεράστια. Είδε μόνο ένα αγοράκι γυμνό να παίζει με τα κουβαδάκια του και το πλησίασε.

-Δεν ντρέπεσαι που είσαι γυμνός του είπε? Είναι ντροπή

-Γιατί να ντραπώ είμαι μόνο 5 χρονών της απάντησε, εσύ δεν ντρέπεσαι κι εσύ γυμνή είσαι.

-Τι λες βρε ? είμαι μόνο 5 χρονών, απάντησε κι άρχισε να νιώθει καλύτερα αμέσως, άλλωστε εγώ είμαι μια γοργόνα

-Δεν είσαι γοργόνα ,  έχω δει γοργόνες με πήγε η μαμά μου και είδα τη μικρή γοργόνα της ντίσνει …. Εσύ δεν είσαι σαν κι αυτές , δεν έχεις ουρά

-Σταμάτα είμαι μια πριγκιπισσούλα

-Κι εγώ είμαι πρίγκιπας και σταμάτα να παίζεις με τα κουβαδάκια μου…..

-Κάνω πυργάκια…….

-Τα δικά μου είναι καλύτερα……..

-κι εμείς είδαμε τη μικρή γοργόνα με τη μαμά  και το μπαμπά στο σινεμά……. Τι όμορφος ο πρίγκιπας!!!!!!

-δε μου άρεσε καθόλου, χοροπηδούσε σαν χαζός , η μικρή γοργόνα ήταν ωραία

-Εγώ είμαι πιο μικρή

-Νικολάκη, νικολάκη, ήταν οι γονείς του παιδιού έλα σπίτι θα φάμε…… ποιο είναι αυτό το κοριτσάκι μαζί σου?………… ας φ΄΄αει κι αυτό μαζί μας……

-θέλω τον μπαμπά μου, έκλεγε η πριγκιπισσούλα μας……. Τότε θυμήθηκε ότι χάθηκε………. Είχε ξεχαστεί με το παιχνίδι

-Θα πάρουμε τηλέφωνο την  αστυνομία να το πάρουν οι γονείς του, είπε ο μπαμπάς του αγοριού, εν τω μεταξύ κάτσε να φάμε

-θες να πέτσουμε είπε ο νικολάκης στην πριγκιπισούλα μας…….. όχι θέλω τον μπαμπά μου, είπε κι έκλεγε……. Με μαύρο δάκρυ , έλαιγε και ο νικολάκης μαζί

Τλικά μετά από ώρα εμφανίστηκε ο μπαμπάς του κοριτσιού και η αστυνομία,

-Δήμητρα, κόρη μου ανησύχησα παιδί μου σου έφερα ρούχα να ντυθείς κρουασάν και νερό

-θα κάτσει η δήμητρα να παίτσουμε?

Βλέπω έκανες και παρέα, πάμε σπίτι μας κόπηκε η ανάσα κόρη μου εμένα και της μαμάκας σου…….πάμε σπίτι γρήγορα, ευχαριστούμε που πήρατε αμέσως τη αστυνομία, σας χρωστάω χάρη

Και γύρισαν σπίτι 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ