το μαγικό καναρίνι

 

Το μαγικό καναρίνι

 

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια φτωχή κοπέλα που έμενε σε ένα σπίτι μέσα στο δάσος.  Αυτή η κοπέλα αγαπούσε πάρα πολύ τα πουλάκια και τα τάιζε. Τα αγαπημένα της ήταν τα καναρινάκια.

 Καλημέρα κωκκινωπέ

καλημέρα κιτρινωπέ

καλημέρα φτερωτέ

για όλους είχε ονόματα……..χαιρετούσε κάθε μέρα τα πουλάκια ένα ένα

και ύστερα τα έδινε καναβούρι

αυτά έτρωγαν κελαιδούσαν κι έφευγαν ευχαριστημένα……..

όλα άλλαξαν στη ζωή της όταν εμφανίστηκε ένα αγόρι στη ζωή της. Ένα αγόρι που περνούσε από το σπίτι της μια μέρα. Καλημέρα πριγκίπισσά μου της λέει ενώ καθάριζε την αυλόπορτα. Τα καναρινακια και κάθε λογής πτηνά περίμεναν να τα ταίσει.

Μα δεν είμαι πριγκίπισσα…….κάνεις λα΄θος είμαι πολύ φτωχή σαν κι εσένα.

Το αγόρι ήταν ντυμένο πολύ φτωχικά κι έτσι υπέθεσε ότι ήταν πιο φτωχός από εκείνη. Αλλά ήταν πολύ όμορφο και η ηρωίδα μας το αγάπησε από την πρώτη στιγμή.

Δεν ξέρω ποιος είσαι αλλά σ αγαπώ του είπε.

Κι εγώ σ αγάπησα από την πρώτη στιγμή είπε το αγόρι. Κι έβγαλε απ την τσέπη του ένα κινητό. Πρώτη φορά η φίλη μας κρατούσε τελευταίας τεχνολογίας πράγμα!

-Μα πού το βρήκες εσύ αυτό το κινητό? Αυτό είναι αξίας!

-Το έκλεψα

-είσαι κλέφτης?

-ναι

-ᾱχου που έμπλεξα!

-Τι σε νοιάζει τι είμαι εγώ σου κάνω ένα δώρο γιατί σ αγάπησα…….

-Μα δεν μπορώ να δεχτώ το δώρο ενός κλέφτη…….είπε

-ναι αλλά εγώ σ αγαπάω…..κι αν μ αγαπάς κι εσύ και το δεχτείς σημαίνει πως μ αγαπάς κι εσύ

-εντάξει τότε το δέχομαι είπε η κοπέλα και πήρε το κινητό που της χάρισε το αγόρι

-πως σε λένε ρώτησε η κοπέλα το αγόρι…….

-κώστα απάντησε εκείνος-, εσένα?

-Ερμιόνη

-Χάρηκα..ελπίζω να σου αρέσει το δώρο μου είπε κι έφυγε

-πού θα σε ξαναδώ είπε η κοπέλα…….μα ήταν πια αργά το αγόρι είχε εξαφανιστεί

Πώς χρησιμοποίησε το κινητό η Εμιόνη? Μα για τα πουλάκια φυσικά…………..

Τα τραβούσε με την κάμερα ενώ τραγουδούσαν………και μετά έδειχνε το περιεχόμενο της κάμερας στο καθένα από αυτά………..

Τα πουλάκια ξετρελαμένα πήγαιναν κάθε πρωί για να φάνε να τραγουδήσουν και να δούνε τον εαυτό τους και τα άλλα πουλάκια στην κάμερα

Το αγαπημένο της πουλί ήταν ο κοκκινωπός , ένα εξωτικό καναρίνι με κόκκινο χρώμα……..αλλά δεν ήταν μόνο αυτό…….ήταν ένα μαγικό καναρίνι που η ερμιόνη δεν το ήξερε

Ένα πρωινό λοιπόν………..πρωτού βγει να ταίσει τα πουλάκια ακούστηκε απ το παράθυρο

-Ο πρί ο πρί ο πρίγκιπας…….στη θέση σου θα έβγαινα έξω να τον υποδεχτώ…….

Η Ερμιόνη βγήκε έξω και είδε τον φτωχο-κωστάκη

-Καλημέρα Κωστάκη

-καλημέρα Ερμιόνη, σήμερα πουλάω σαλάτες………

-Χμ …… Τις έκλεψες κι αυτές?

-σσσσσσσσς…… είναι μυστικό…έχεις σαλάτα για μεσημεριανό…….???? Πάρε τρεις

Κι άλλο δώρο?

-Κι άλλο είπε κι έφυγε

Η πριγκίπισσα δεν έχασε λεπτό……..πήρε τις δύο σαλάτες και τις χάρισε στα πουλάκια……..

Τα τάιζε το μαρούλι και τους έλεγε όλα τα μυστικά της……….

Αυτός ο φτωχο-κωστάκης δεν είναι πολύ όμορφος?

Μέχρι που μια φωνή ακούστηκε…………

-ο φτωχο-κωστάκης είναι ο πρίγκιπας

- Μα πάλι αυτή η φωνή ? Μα ποιος είναι? Από πού ακούστηκε αυτή η φωνή?

- εδώ…..ο κοκκινωπός είμαι ο κοκκινωπός σου που μ αγαπάς και με προσέχεις σαν τα μάτια σου………

-Μα ο κοκκινωπός είναι ένα καναρίνι…….

-Δεν είμαι ένα απλό καναρίνι ……..έχω ανθρώπινη λαλιά

 

Το πουλάκι φανερώθηκε ξέχωρα από τα άλλα……..και είπε…….. ο φτωχο-κωστάκης είναι ο πρίγκιπας

Η Ερμιόνη τρελάθηκε……..

-Εσύ είσαι ένα πουλί που μιλάει?

-ναι έκανε ο κοκκινωπός

-κι ο φτωχο-κωστάκης είναι ο πρίγκιπας?

- ακριβώς

-ένα πουλί που μιλάει …θεέ μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Είπε κι έπεσε κάτω λιπόθυμη……..

Εκείνη την ώρα έτυχε να περνάει ο κωστάκης από εκεί την είδε λιπόθυμη και προσπάθησε να τη συναιφέρει…………

-Ξύπνα Ερμιόνη………

-Ώστε είσαι ο πρίγκιπας………

-Κι εσύ πού έμαθες ότι είμαι ο πρίγκιπας? Άρα το ξέρεις….κι εγώ που νόμιζα ότι μ’ αγαπάς………..τώρα πάει………

-Γιατί πάει? Πού πάει ? μα σ’ αγαπώ….

-Λες ψέματα…….Κι εγώ ήρθα να σε ζητήσω σε γάμο ο χαζός ενώ εσύ ήξερες ότι είμαι ο πρίγκιπας

-μα δεν ήξερα ……..

- Και πως το έμαθες, τα τότε?

-Μου το είπε ένα πουλάκι……..

-Λες ψέματα το ήξερες , φεύγω είπε κι έφυγε γρήγορα

-Κοκκινωπέ είχες δίκιο……ο φτωχο-κωστάκης ήταν ο πρίγκιπας

-Σώπα!

-ήταν να με ζητήσει σε γάμο αλλά δε με ζήτησε τελικά……

-να η γκίνια……..συγγνώμη σου τα χάλασα όλα

-να δεις που δε θα ξαναπατήσει εδώ

-κι εγώ λέω ότι θα ξαναπατήσει

-το βρήκα θα του γράψω ένα γράμμα

Χαρτί χαρτί χαρτί και γρήγορα………..

 

Εκείνη την ώρα περνούσε ο κωστάκης ο πρίγκιπας κι άκουσε την ερμιόνη

-τι υπέροχη φωνή που έχεις σ αγαπώ

-κι εγώ σ αγαπώ

-που το στέλνεις αυτό το γράμμα?

-Σ έναν πρίγκιπα

-βρήκες άλλον πρίγκιπα? Σου αξίζει

-ναι

Ο πρίγκιπας έφυγε λυπημένος για το παλάτι

Λοιπόν πουλάκια μου γρήγορα……….πρέπει να πάτε το γράμμα στο παλάτι πριν πάει ο πρίγκιπας εκεί

Έβαλε το γράμμα σ ένα άρμα μικρό ….τα πουλάκια το σήκωσαν κι άρχισαν να το κουβαλάνε μέχρι το παλάτι

Η Ερμιόνη περίμενε με αγωνία

-άρμα της ημέρας ………πέτα στο παλάτι….τραγουδούσαν τα πουλάκια

Τελικά έφτασαν στο παλάτι στο παραθύρι του πρίγκιπα ….περνούσαν συνέχεια από εκεί…….άλλωστε…….περίμεναν τον πρίγκιπα ώσπου ήρθε

-Α καλώς τα πουλάκια………….τα όμορφα……….τί κάνετε εδώ………..

-Εδώ κύριε πρίγκιπα………σου φέρνουμε αυτό το γράμμα απ την Ερμιόνη…. Είμαστε οι πιστοί της δούλοι της που την αγαπάμε επειδή μας προσέχει ……εγώ είμαι ο κοκκινωπός …….ένα μαγικό πουλί που μιλάει

-Ένα μαγικό πουλί δεν ήξερα ότι η Ερμιόνη ήταν τόσο πλούσια! Για να διαβάσω το γράμμα……..

-Γεια σου πρίγκιπα γειά σου όμορφε ……σ αγαπώ……….Ερμιόνη

-Αυτό το γράμμα μου θυμίζει το τραγούδι της….Την λατρεύω αλλά ήξερε ότι είμαι πρίγκιπας………..

-όχι δεν ήξερε , είπε ο κοκκινωπός……….εγώ της το είπα…..εγώ το ήξερα το πουλάκι της…….

-ποιο πουλί είσαι εσύ? Αλήθεια λες….μίλησέ μου για σένα

 

-Μαγικό πουλί μαζί σου δε θα πεινάσουμε ποτέ………είπε ο πρίγκιπας………..πάρε αυτό το γράμμα και πάντο στην Ερμιόνη

 

Τα πουλάκια ξαναέφυγαν τραγουδώντας

-άρμα της ημέρας ………πέτα στο παλάτι….τραγουδούσαν τα πουλάκια

Έφτασαν στο σπίτι της Ερμιόνης……

-ερμιόνη ο πρίγκιπας σου στέλνει αυτό το γράμμα……….

Η Ερμιόνη το διαβάζει…….

Το γράμμα έλεγε:

Χαρά μου έλα στο παλάτι πριγκίπισσά μου…….παντρευ όμαστε

Ο Κωστάκης σου

Η πριγκίπισσα πήγε στο παλάτι και πέρασε υπέροχα

 

 

Κι έτσι και με τον κοκκινωπό δεν πείνασαν ποτέ στη ζωή τους , ήταν πλούσιοι μια ζωή

Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα